Trzmiele – niedoceniane owady zapylające

Trzmiele, bliscy kuzyni pszczoły miodnej, są często niedocenianymi owadami, choć ich znaczenie dla zachowania bioróżnorodności jest ogromne. Potrafią zapylać rośliny w niekorzystnych warunkach atmosferycznych, wprawiać kwiaty w „wibracje” i dotrzeć do takich, które omijają pszczoły.

W Polsce stwierdzono 37 gatunków trzmieli. Cztery gatunki uznaje się w kraju za wymarłe regionalnie. Na całym świecie żyje zaś ponad 250 gatunków tych owadów – mówi PAP dr inż. Marcin Kadej z Instytut Biologii Środowiskowej Uniwersytetu Wrocławskiego. 

Trzmiele należą do rzędu błonkówek i są blisko spokrewnione z pszczołą miodną. Są jednak od niej większe, mają więcej szczecinek na ciele, a także posiadają m.in. dużo dłuższy niż pszczoły miodne języczek, czyli ssawkę. U trzmieli, nawet tych krótkojęzyczkowych, jego długość wynosi ok. 9 mm, zaś w przypadku pszczoły miodnej - niewiele przekracza 6mm.

Poza tym trzmiele są w stanie dokonywać tzw. oblotów roślin w temperaturach dużo niższych, niż te, przy których pracuje pszczoła miodna. „Dowiedziono, że trzmiele są w stanie wykonywać swoją pracę już w temperaturze bliskiej 12-13 stopni C przy warunkach atmosferycznych, które są niekorzystne dla pszczół takich jak: mgliste dni, delikatna mżawka, a nawet dni z lekkim deszczem” - wyjaśnił naukowiec.

Ciekawą i charakterystyczną umiejętnością trzmieli jest zapylanie wibracyjne, czyli wprowadzanie kwiatów w „wibrację”. „Trzmiele swoimi żuwaczkami przytrzymują płatek korony i pracą własnych mięśni wytwarzają swoistą falę, która otwiera pylniki wybranych gatunków roślin, umożliwiając tym samym roślinom wysypanie pyłku na zewnątrz, w tym przypadku także na ciało trzmiela” - opowiadał dr Kadej.

„Trzmiele z uwagi na ich zdolności do zapylania wibracyjnego, ale także posiadania przez nie dłuższego języczka, wykorzystujemy do zapylania np. przy uprawach szklarniowych pomidorów albo borówek wysokich. Wydajność jednej rodziny trzmieli liczącej ok. 100 robotnic jest dość wysoka, bowiem są one w stanie zapylić uprawy na powierzchni ok. 2-2,5 tys. m. kw.” - podkreślił dr Kadej.

• źródło: naukawpolsce.pap.pl / Czytaj całość >>>